Εισήγηση στη σύσκεψη σωματείων και ομοσπονδιών
του δημοσίου
Θέλουμε να
ξεκινήσουμε χαιρετίζοντας τις μεγαλειώδης διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον
παλαιστινιακό λαό που πραγματοποιούνται από σωματεία και μαζικούς φορείς στην
Αθήνα και σε άλλες πόλεις, απαιτώντας να σταματήσει η σφαγή στη Γάζα και
οποιαδήποτε εμπλοκή της χώρας μας και συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο του
Ισραήλ. Καταγγέλλουμε τις νέες τρομοκρατικές πρακτικές της ελληνικής κυβέρνησης
ενάντια σε όσους εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στην Παλαιστίνη με συλλήψεις και
«προληπτικές» προσαγωγές κόσμου για να εμποδίσουν εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον
παλαιστινιακό λαό, αλλά και τις απαράδεκτες δηλώσεις του Υπ. Παιδείας, ο οποίος
κατηγόρησε για «αντισημιτισμό» την ΟΛΜΕ, τους εκπαιδευτικούς, επειδή εξέφρασαν
την αλληλεγγύη τους στην Παλαιστίνη!
Το Κεντρικό
συμβούλιο της Ομοσπονδίας μας πήρε απόφαση να καλέσει στη σημερινή σύσκεψη τις
Ομοσπονδίες και τα σωματεία της Αττικής του δημοσίου γιατί η κατάσταση δεν πάει
άλλο. Γιατί δεν είμαστε καταδικασμένοι να σκεφτόμαστε ως κάτι μακρινό, τις 13
και 27 κάθε μήνα και ταυτόχρονα να μας πιάνει απελπισία. Γιατί δεν μπορεί να
συνεχιστεί κάθε φορά που είμαστε στη δουλειά να κοιτάζουμε τριγύρω και να
είμαστε λιγότεροι. Γιατί δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε ότι οι τρεις στους δέκα
εργαζόμενους που δουλεύουμε μαζί κάθε μέρα, είτε σε ένα μήνα είτε σε ένα χρόνο
θα μας χαιρετήσουν και θα ξαναγυρίσουν στην ανεργία. Γιατί οι περισσότεροι
μπήκαμε στη δουλειά για να προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας και αγανακτούμε
όταν δεν μας αφήνουν.
Στη συζήτηση μέσα
στους χώρους δουλειάς για το που θα πάει αυτή η κατάσταση, θέλουμε εισηγητικά
να πούμε γνώμη. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για εμάς πέρα από αυτόν του αγώνα μέσα
από τα σωματεία και τις ομοσπονδίες μας. Είναι δύσκολος δρόμος, αλλά κι ο μοναδικός
που είναι αξιοπρεπής και μπορεί να έχει αποτελέσματα. Όχι κάθε σωματείο και
ομοσπονδία μόνη της αλλά όλοι μαζί.
Αυτό δεν σημαίνει
ότι κάθε ομοσπονδία, κάθε σωματείο δεν πρέπει να έχουν δικό τους σχέδιο δράσης.
Το αντίθετο. Μόνο ζωντανά σωματεία που βρίσκονται κοντά στους εργαζόμενους, που
ενημερώνουν, που παίρνουν πρωτοβουλίες, που βοηθάνε στην κινητοποίηση και στη
συλλογική διεκδίκηση μπορούν να συμβάλλουν στην κοινή δράση όλων των δημοσίων
υπαλλήλων, όλων των εργαζόμενων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
Γι αυτό θέλουμε
να τονίσουμε τη σημασία για όλα τα σωματεία και τις ομοσπονδίες μας, των
πρωτοβουλιών που παίρνουν εκπαιδευτικά σωματεία για την υπογραφή ειδικής
συλλογικής σύμβασης. Του αγωνιστικού σχεδιασμού της ομοσπονδίας των γιατρών με
την 48ωρη απεργία στις 29 και 30 Νοέμβρη με κλαδικά αιτήματα και για την άθλια
κατάσταση που έρχονται αντιμέτωποι όλοι οι εργαζόμενοι στην υγεία. Της
προσπάθειας των εργαζομένων στους δήμους, οι οποίοι θα οργανώσουν την κλαδική
τους απεργία το πρώτο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη, προτάσσοντας τη διεκδίκηση
για τη μετατροπή των συμβάσεων των συναδέλφων τους συμβασιούχων σε αορίστου
χρόνου.
Συναδέλφισσες,
συνάδελφοι
Οι δήθεν αυξήσεις
της κυβέρνησης στους δημοσίους υπαλλήλους με βάση το νόμο που ψήφισε την
περίοδο των καλοκαιρινών αδειών, αποτέλεσαν στην ουσία τους, νομιμοποίηση των
απωλειών των προηγούμενων χρόνων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μείωση του
ονομαστικού μέσου μικτού μισθού των δημοσίων υπαλλήλων, την περίοδο 2008 -2020
έφτασε το 25,6%.
Το 2010 κάτω από
900 ευρώ μισθό είχε το 12% των υπαλλήλων ενώ 10 χρόνια μετά το ποσοστό έφτασε
το 20%. Μεταξύ 900 και 1000 ευρώ μισθό είχε το 6%, ποσοστό που έφτασε το 10% σε
μια δεκαετία ενώ αν πάμε στους μισθούς πάνω από 1600 ευρώ, το ποσοστό πέφτει από
το 15% στο 6%.
Η προπαγάνδα της
κυβέρνησης για αυξήσεις 10% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων που
διοχετεύονταν από φιλικά της ΜΜΕ με πηχυαίους τίτλους περί αυξήσεων μαμούθ
έκρυβε ότι το μόνο πράγμα που έχει διαστάσεις μαμούθ είναι η κοροϊδία.
Η πραγματικότητα είναι η εξής: o μέσος όρος της αύξησης για τους
εργαζόμενους Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης είναι 6,91%, για τους εργαζόμενους
Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης 5,96%, για τους εργαζόμενους Τεχνολογικής
Εκπαίδευσης 4,76% και για τους εργαζόμενους Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης 4,50%.
Μέσος όρος δηλαδή 5,53% για τους δημόσιους υπάλληλους, που καμία σχέση δεν έχει
με το 10% που προβάλλει η κυβέρνηση και η οποία ούτε καν θα έφτανε να καλύψει
τις απώλειες του ονομαστικού μισθού λόγω του πληθωρισμού που σαρώνει το
εισόδημά μας, κι ούτε καν αγγίζει τους ισχυρισμούς της περί εξομοίωσης των
αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων με αυτές του ιδιωτικού τομέα, που θα έπρεπε να
δοθεί αύξηση τουλάχιστον 16,65%.
Μόνο την
τελευταία τριετία η αύξηση των τιμών στα τρόφιμα έφτασε στο 28,8%, στη στέγαση
το 18,7% και στις μεταφορές το 15,8%. Μήπως πρέπει να ζητήσουμε συγνώμη που
τρώμε, που θέλουμε να κοιμόμαστε σε ένα σπίτι κι όχι σε παγκάκια, που δεν
έχουμε καταφέρει ακόμα να διακτινιζόμαστε; Πόσα ακόμα είναι τα έξοδα των
συναδέλφων μας, όταν πηγαίνουν να πληρώσουν το ρεύμα, όταν το σύνηθες είναι να
μην μπορούν να βρουν ραντεβού σε ένα πρωινό τακτικό ιατρείο κι αναγκάζονται να
πληρώνουν το απόγευμα, όταν κάθε ανάγκη των παιδιών τους σε παιδικούς σταθμούς,
σε εκπαίδευση, στην υγεία, στην αθλητική δραστηριότητα σημαίνει να μπαίνει πιο
βαθιά το χέρι στην τσέπη μέχρι να μην βρίσκουν τίποτα.
Είναι τεράστια η
κοροϊδία που κρύβουν οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες για μέσο μισθό μέσα στην
τετραετία στα 1500 ευρώ όταν αυτό σημαίνει 347 ευρώ αύξηση στο μέσο μηνιαίο
μισθό, δηλαδή αύξηση της μισθοδοσίας 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ ανά έτος όταν η
συνολική επιβάρυνση της μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων, με βάση τα μέτρα
της κυβέρνησης, είναι 557 εκατομμύρια και μάλιστα ανακοινώθηκε ότι δεν θα
υπάρξει άλλη αύξηση μέσα στην τετραετία.
Θα ρωτούσε
κάποιος, που θα βρεθούν τα λεφτά. Ρωτάμε κι εμείς, που βρέθηκαν τα 7,4
δισεκατομμύρια ευρώ το 2022, δηλαδή το 3,54% του ΑΕΠ, που ήταν η
στρατιωτική δαπάνη της Ελλάδας; Τα 6,7 δισεκατομμύρια το 2021; Το επιχείρημα
ότι η Ελλάδα πρέπει να θωρακιστεί αμυντικά το έχουμε ακούσει, τι σχέση έχουν
όμως αυτές οι δαπάνες με την αμυντική θωράκισή της; Έχουμε σύνορα έξω από το
Λίβανο και το Ισραήλ και πήγε η φρεγάτα «Ψαρά» να τα φυλάξει;
Λέμε στην
κυβέρνηση και στους προκάτοχούς της ότι δεν μπορούν να μας νανουρίσουν με το
παραμύθι ότι αν αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας θα ζήσουμε κι εμείς
καλύτερα. Ότι το ταβάνι για τις διεκδικήσεις μας είναι οι δημοσιονομικές
αντοχές και πρέπει να περπατάμε σκυφτά για «να μην βρούμε». Δεν δεχόμαστε να
μας χρησιμοποιούν ως άλλοθι, καλλιεργώντας τον κοινωνικό αυτοματισμό, ότι το
απαράδεκτο φορολογικό νομοσχέδιο της Κυβέρνησης που επιβαρύνει με νέους φόρους
τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς επαγγελματίες οδηγώντας χιλιάδες στο
λουκέτο, φτιάχτηκε τάχα για το καλό των μισθωτών.
Δεν ήρθαμε από το
διάστημα, στο δημόσιο δουλεύουμε και ξέρουμε καλά τι γίνεται. Πόσοι από τους
συναδέλφους, ιδίως στις οικονομικές διευθύνσεις, δεν ξέρουν από πρώτο χέρι για
τις ενισχύσεις που δίνονται σε επιχειρηματικούς ομίλους στον πολιτισμό κι
αλλού, για τις χρυσοπληρωμένες υπηρεσίες που αναλαμβάνουν οι εργολάβοι την ίδια
στιγμή που οι εργαζόμενοί τους παίρνουν μισθούς πείνας, για τους νόμους που
συντάσσονται στα υπουργεία για να διασφαλιστεί ότι τα υπερκέρδη των
επιχειρήσεων θα μεγαλώνουν;
Δεν μπορούν να
μας κοροϊδέψουν γιατί στο έργο αυτό δεν παίζουμε, το ζούμε από μέσα. Κι όσοι
έχουμε μεγαλύτερη πείρα, ξέρουμε καλά ότι το πρόβλημα δεν είναι απλώς ένας
πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση, που είναι. Είναι και οι πολιτικοί προϊστάμενοι
των συναδέλφων μας στους ΟΤΑ, οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες, είναι οι
επιχειρηματικοί όμιλοι και οι εργολάβοι που για αυτούς κάθε μέρα μας βάζουν να
δουλεύουμε, είναι το κράτος τους, ο δικός μας εργοδότης, που μιας «πεντάρας
δουλειάς» να θέλουμε να κάνουμε όπως οι συνάδελφοί μας στις υγειονομικές
μονάδες δεν τους αφήνουν.
Απέναντι σε
αυτούς πρέπει τα σωματεία και οι Ομοσπονδίες του Δημοσίου να οργανώσουν την
πάλη και τον αγώνα τους με αιτήματα που θα δίνουν πραγματικές ανάσες στις ζωές
μας:
Ø Αυξήσεις 20% στους μισθούς.
Ø Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.
Ø Αποσύνδεση του μισθού από την
αντιδραστική αξιολόγηση και στοχοθεσία. Ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη.
Ø Κατάργηση της διάκρισης που υπάρχει στη
μισθολογική εξέλιξη των υπαλλήλων όπου οι υπάλληλοι κατηγορίας ΠΕ και ΤΕ
ανεβαίνουν ένα μισθολογικό κλιμάκιο κάθε 2 χρόνια ενώ οι ΔΕ και ΥΕ κάθε 3
χρόνια. Μισθολογική εξέλιξη για όλους κάθε 2 χρόνια υπηρεσίας.
Ø Κατάργηση της «ειδικής εισφοράς
αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας», σύμφωνα με την οποία οι μόνιμοι
υπάλληλοι του Δημοσίου, των Ν.Π.∆.∆., των Ο.Τ.Α., καθώς και οι υπάλληλοι
όλων των Δημοσίων Επιχειρήσεων και Οργανισμών και των Ν.Π.Ι.Δ., πληρώνουν ένα
χαράτσι κάθε μήνα που ανέρχεται σε ποσοστό 2% επί των τακτικών αποδοχών και
πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων.
Ø Να προσμετρηθεί στη μισθολογική εξέλιξη
των υπαλλήλων η διετία 2016-2017 κατά την οποία είχε «παγώσει» η μισθολογική
εξέλιξη.
Ø Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ με προσαύξηση
3.000 ευρώ για κάθε παιδί. Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια και τη φοροληστεία.
Δραστική μείωση και πλαφόν στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου,
πετρελαίου θέρμανσης καθώς και στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης όπως τα
τρόφιμα. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά
Ø Πλήρη αναγνώριση της προϋπηρεσίας στον
ιδιωτικό τομέα για την ένταξη του υπαλλήλου σε μισθολογικό κλιμάκιο κατά τον
διορισμό του στο δημόσιο. Σήμερα αναγνωρίζονται μέχρι 7 χρόνια μόνο για τη
βαθμολογική εξέλιξη και όχι για τη μισθολογική με βάση τον ν.4554/2015 και
4369/2016. Αναγνώριση της προϋπηρεσίας στο δημόσιο ανεξάρτητα από τη μορφή της
εργασιακής σχέσης (π.χ. συμβάσεις έργου, ανεξαρτήτων υπηρεσιών, μαθητεία κτλ)
που στις περισσότερες περιπτώσεις υποκρύπτει σχέση εξαρτημένης εργασίας. Ειδική
μέριμνα ώστε να προσμετράται μισθολογικά η προϋπηρεσία που έχουν στον ιδιωτικό
τομέα εργαζόμενοι που δουλεύουν με μπλοκάκι (π.χ. μηχανικοί, δικηγόροι) καθώς
είναι κοινό μυστικό πως σε αρκετούς κλάδους η μισθωτή εργασία “καμουφλάρεται”
έτσι ώστε η εργοδοσία να αποφεύγει να τηρεί την εργατική νομοθεσία.
Ø Πλήρη κάλυψη των εξόδων μετακίνησης όσων
υπαλλήλων εκτελούν εξωτερική εντός ή εκτός έδρας υπηρεσία.
Ø Επέκταση και χορήγηση χωρίς καμιά
περικοπή στο ανθυγιεινό επίδομα
Ø Αύξηση και επέκταση του επιδόματος
παραμεθορίου στο σύνολο των υπαλλήλων.
Ταυτόχρονα
γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη πέρα από τα επιμέρους οικονομικά αιτήματα
να ανοίξει η συζήτηση αλλά και να οργανωθεί η πάλη για την κατάργηση των νόμων
που απαγορεύουν την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για μισθολογικά
ζητήματα στο Δημόσιο.
Ιδιαίτερο είναι
το μέτωπο, για την προστασία των οικογενειών μας από τις εξώσεις και τους
πλειστηριασμούς, που θα κλιμακώνεται. Σύμφωνα με τις προβλέψεις της κυβέρνησης
για πάνω από 700.000 πλειστηριασμούς, ώστε να θωρακιστούν οι τράπεζες και να
κερδίσουν τα «κοράκια» των funds. Η μάχη αυτή πρέπει να γίνει υπόθεση των ίδιων
των σωματείων, για να μην υπάρχει κανένας εργαζόμενος που να είναι μόνος του,
που να νιώθει ανίσχυρος.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Η ελαστικοποίηση της εργασίας στο δημόσιο
δεν ξεκινά σήμερα, έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια μεθοδευμένα. Σήμερα όμως το
μέγεθός της ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Οι εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις
εργασίας είναι 200 χιλιάδες. Οι λιγοστές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού που
πολλές φορές δεν αναπληρώνουν καν τις αποχωρήσεις, η υποστελέχωση των δημοσίων
υπηρεσιών έγινε το πρόσχημα όλων των κυβερνήσεων, των περιφερειαρχών αλλά και
της πλειοψηφίας των δημάρχων για να ενταθούν οι ιδιωτικοποιήσεις, για να
πραγματοποιηθεί πιο εύκολα η διείσδυση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Είναι ενδεικτική η κατάσταση που
επικρατεί στο χώρο της υγείας. Οι κενές οργανικές θέσεις ξεπερνούν τις 25000
σύμφωνα με τους απαρχαιωμένους οργανισμούς. Συνεχίζεται η μείωση των μονίμων
εργαζομένων από 93.580 τον Ιανουάριο
2013 σε 71.316 τον Αύγουστο 2023. Σήμερα εργάζονται περισσότεροι από 16.000
συμβασιούχοι: (επικουρικοί, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μέσω ΕΟΔΥ και
προγραμμάτων της ΔΥΠΑ, με μπλοκάκι).
Στα Πανεπιστήμια, οι συμβασιούχοι
κοντεύουν να περάσουν σε αριθμό το μόνιμο και ΙΔΑΧ που έχει μειωθεί κατά
περίπου 40% τα τελευταία 15 χρόνια. Στις 31 Οκτωβρίου απολύθηκαν πάνω από 100
εργαζόμενοι στην καθαριότητα στα πανεπιστήμια, έχουν ξεκινήσει οι απολύσεις
συναδέλφων μας με ΕΣΠΑ. Περισσότεροι από
1000 (στις ΚΟΜΥ του ΕΟΔΥ) κινδυνεύουν με απόλυση στις 30/11 ενώ συνεχίζονται οι
ιδιωτικοποιήσεις σε καθαριότητα, φύλαξη, σίτιση και απολύονται οι αντίστοιχοι
συμβασιούχοι. Στις 31 Δεκεμβρίου λήγουν οι συμβάσεις περισσότερων από 12.000
συμβασιούχων
Στους δήμους η υποστελέχωση έχει χτυπήσει
κόκκινο από μόνιμο προσωπικό και τα χιλιάδες κενά έρχονται να προσπαθήσουν να
τα καλύψουν με συναδέλφους με ελαστικές μορφές εργασίας. Υπάρχουν υπηρεσίες
όπως οι παιδικοί σταθμοί και όχι μόνο που στο σύνολο των δήμων η λειτουργία
τους εξαρτάται από τους συναδέλφους συμβασιούχους. ΄Ή για παράδειγμα σε άλλες
κοινωνικές δομές όπως τα κέντρα κοινότητας δουλεύουν με 100% συμβασιούχους.
Έχουμε πάνω από 7 διαφορετικές συμβάσεις
εργασίας και αυτές είναι οι εργαζόμενοι με 8μηνη σύμβαση, με 4μηνες συμβάσεις,
αυτοί που είναι μέσω ΕΣΠΑ και δουλεύουν σε παιδικούς σταθμούς και άλλες
κοινωνικές δομές και που είναι επαναλαμβανόμενες, με μερική απασχόληση,
εργαζόμενους μέσα από διάφορα προγράμματα όπως το 55 - 67, την κοινωφελή
εργασία, με μπλοκάκι οι λεγόμενες παροχής υπηρεσιών κλ.π.
Για τις
προσλήψεις στο δημόσιο, υπάρχει ο ετήσιος προγραμματισμός που παρουσίασε στο
υπουργικό συμβούλιο η Κεραμέως. Η βάση είναι ο κανόνας μία πρόσληψη για κάθε
αποχώρηση, με εφαρμογή συνολικά σε όλο το Δημόσιο και όχι ανά κλάδο κι ανώτατο
όριο για το 2024, οι 16.521 προσλήψεις.
Η προπαγάνδα της
κυβέρνησης είναι ότι θα κάνει τις προσλήψεις κατά προτεραιότητα καλύπτοντας τις
ιδιαίτερες ανάγκες που παρατηρούνται στους διάφορους κλάδους κατά περίπτωση. Η
αλήθεια είναι ότι κι εκεί που λέει ότι θα κάνει τις περισσότερες προσλήψεις, 6.500
στην υγεία, θα παραμείνουν τραγικά τα κενά με τις αποχωρήσεις, τις παραιτήσεις
και τις απολύσεις που θα υπάρξουν ενώ σε άλλα υπουργεία η κατάσταση θα
επιδεινωθεί περαιτέρω (Υπουργείο Πολιτισμού 108, Υπουργείο Μετανάστευσης και
Ασύλου 17, Υπουργείο Περιβάλλοντος 91 κα).
Τα αιτήματα για:
Ø να μην απολυθεί κανένας συμβασιούχος
Ø μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου
Ø κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας
Ø μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού
νομίζουμε πρέπει να είναι στο επίκεντρο κάθε ομοσπονδίας, κάθε σωματείου. Σε πολλούς κλάδους υπάρχει αντίστοιχη πείρα στην οργάνωση του αγώνα. Θυμίζουμε τις μεγάλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον χώρο των ΟΤΑ το 2017 όπου μετά από μεγάλους αγώνες κατόρθωσαν, η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να αναγκαστεί και να προχωρήσει στην λεγόμενη προκήρυξη 3Κ όπου βέβαια πολλοί συνάδελφοι συμβασιούχοι τελικά απολύθηκαν ή τους εργαζόμενους στο ''Βοήθεια στο Σπίτι" που δουλεύαν ως συμβασιούχοι για 15 χρόνια έως και 20.
Κρίσιμο ζήτημα παραμένει η υπεράσπιση της Υγείας και της ζωής του λαού. Η κατάσταση είναι τραγική, χειρότερη από ποτέ. Το παράδειγμα του συναδέλφου μας, συνδικαλιστή στην περιφέρεια, που τον πέταξαν έξω από το δημόσιο νοσοκομείο πριν κάνει εγχείρηση και τον ανάγκασαν να πάει σε ιδιωτικό για να πληρώσει αρκετές χιλιάδες ευρώ είναι ενδεικτικό το τι επικρατεί γενικευμένα με άλλους ανθρώπους που δεν έχουν σωματείο να τους υπερασπιστούν – όλα τα σωματεία πρέπει να παρεμβαίνουν για τέτοια ζητήματα - που δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν.
Οι ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα είναι πολύ μεγάλες. Η μάχη δίνεται για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για αναβάθμιση μέσων και υποδομών. Με οδηγό τις τεράστιες σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης να δυναμώνει και η πάλη για ουσιαστική πρόληψη, για ενίσχυση της ΠΦΥ, κόντρα στη λογική των «παροχών» που είναι ελάχιστες, για λίγους και για πολύ λίγο.
Τα παραδείγματα κινητοποιήσεων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας για τη διεκδίκηση καλύτερων όρων για τη λειτουργία των νοσοκομείων φανερώνουν ότι υπάρχει δυνατότητα να μπουν στον αγώνα πλατιά τμήματα εργαζομένων. Στη μαζική συγκέντρωση στο Ηράκλειο ήταν μεγάλη η συμμετοχή των δημοσίων υπαλλήλων. Επίσης και σε άλλες πόλεις.
Ταυτόχρονα να δημιουργηθούν εστίες αντίστασης, να διαμορφωθούν μέτωπα πάλης γύρω από προβλήματα που οξύνονται και έχουν το δικό τους βάρος σε κάθε κλάδο, όπως η ατομική αξιολόγηση στους εκπαιδευτικούς, η απουσία μέτρων ατομικής προστασίας στους ΟΤΑ, στο υπουργείο κλιματικής πολιτικής κι αλλού.
Με βάση αυτές τις θέσεις της ομοσπονδίας μας προτείνουμε:
Ø Ανοίγουμε σε όλα τα σωματεία και ομοσπονδίες το θέμα της προστασίας του εισοδήματός μας, με τη διεκδίκηση καλύτερων μισθών. Επίσης το ζήτημα των αναγκαίων προσλήψεων, του αγώνα για να μην απολυθεί κανένας συμβασιούχος. Βγάζουμε ανακοινώσεις, κάνουμε γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις ανά τμήμα και διεύθυνση, παραστάσεις σε διοικήσεις. Προπαγανδίζουμε κάθε πρωτοβουλία για να γίνουν γνωστές σε όλους τους εργαζόμενους. Προτείνουμε να προχωρήσουμε σε μαζική παράσταση εκλεγμένων στο υπουργείο οικονομικών, την Τετάρτη 6 Δεκέμβρη στις 12.30 μμ, με αιχμή να δοθεί το δώρο Χριστουγέννων, ως ελάχιστο μέτρο για την οικονομική ανακούφιση των οικογενειών μας. Προετοιμάζουμε συλλαλητήριο το δεύτερο δεκαήμερο του Δεκέμβρη με αιτήματα να μην φύγει κανένας συμβασιούχος από τη δουλειά, να καταργηθούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, μόνιμη δουλειά για όλους.
Ø Αποκαλύπτουμε τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του κρατικού προϋπολογισμού. Προετοιμάζουμε κινητοποίηση ως στοιχείο κλιμάκωσης του αγώνα μας στο τέλος του πρώτου δεκαημέρου του Δεκέμβρη.
Ø Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία απεργιακής απάντησης στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.
Ø Να υπάρξει κάλεσμα όλων των συνδικαλιστικών οργανώσεων για τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στην πορεία του Πολυτεχνείου. Η επέτειος των 50 χρόνων πραγματοποιείται τη στιγμή που στην Παλαιστίνη διαπράττεται ένα ακόμα ιμπεριαλιστικό έγκλημα, που απειλεί με γενικότερη πολεμική ανάφλεξη όλη την περιοχή. Τιμάμε τους νεκρούς του Πολυτεχνείου! Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στους χιλιάδες φοιτητές, εργάτες και μαθητές της Αθήνας, που αγωνίστηκαν με ηρωισμό, με αυτοθυσία, με πρωτόγνωρη αυτενέργεια ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία. Προτείνουμε να καταθέσουμε στεφάνια στο Πολυτεχνείο, μαζί με άλλα σωματεία και ομοσπονδίες, την Πέμπτη 16 Νοέμβρη στις 5 μμ. με μαζική παρουσία συνδικαλιστών κι εργαζομένων.
Ø Στηρίζουμε τις κλαδικές κινητοποιήσεις και απεργίες που έχουν προκηρυχθεί. Συμμετέχουμε στις τοπικές κινητοποιήσεις που θα γίνουν στις γειτονιές της Αθήνας, στις 29 Νοέμβρη το απόγευμα, πρώτη μέρα της 48ωρης απεργίας της ΟΕΝΓΕ, για το ζήτημα της υγείας.
Ø Στηρίζουμε την κινητοποίηση ΕΛΜΕ και Συλλόγων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης την Τρίτη 14 Νοέμβρη στις 6μ.μ. έξω από τη Βουλή ενάντια στις ανιστόρητες και απαράδεκτες επιθέσεις που δέχτηκε ο κλάδος τους από το Υπουργείο Παιδείας, τα ΜΜΕ, το Κεντρικό Ισραηλίτικο Συμβούλιο.
Ø Στηρίζουμε την απεργιακή κινητοποίηση που έχει προκηρύξει η ΕΜΔΥΔΑΣ για την Παρασκευή 17 Νοέμβρη για την στελέχωση των υπηρεσιών με μόνιμες προσλήψεις, για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, ενάντια στην εκχώρηση αρμοδιοτήτων των τεχνικών υπηρεσιών σε ιδιώτες, για ποιοτικές και ασφαλείς δημόσιες υποδομές.
Ø Στηρίζουμε την απεργιακή κινητοποίηση που έχει προκηρύξει το Πανελλήνιο Σωματείο Εκτάκτου Προσωπικού Υπ. Πολιτισμού, ενάντια στις απολύσεις συμβασιούχων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με μαζικές μονιμοποιήσεις συμβασιούχων στο ύψος των αναγκών.
Ø Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των μικρών επαγγελματιών, των αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων, στηρίζοντας τα δίκαια αιτήματά τους και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που έχουν εξαγγείλει για τις 22 Νοέμβρη. Σήμερα, η κυβέρνηση προσπαθεί να αξιοποιήσει τους εργαζόμενους για να δικαιολογήσει την επίθεση της στους επαγγελματίες, αύριο θα τους κλείνει το μάτι για να μην αυξηθεί ο βασικός μισθός, αφού ύπουλα συνδέει τη φορολογία τους με αυτόν.
Μαζί, οι εργαζόμενοι και οι μικροί επαγγελματίες θα δώσουμε τη μάχη ενάντια σε όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές που με χίλιους δυο τρόπους τσακίζουν καθημερινά το εισόδημα και τη ζωή μας.
Ø Συμμετέχουμε στη σύσκεψη σωματείων, ομοσπονδιών του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, των Εργατικών Κέντρων τη Δευτέρα 27 Νοέμβρη σύμφωνα με το κάλεσμα που έχουν απευθύνει συνδικαλιστικές οργανώσεις.
13 Νοέμβρη 2023
.jpg)
