ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΗΧΑΝΟΤΕΧΝΙΤΕΣ και ΒΟΗΘΟΙ τους Ν. ΦΩΚΙΔΑΣ «Ο ΤΕΧΝΙΤΗΣ»
Άμφισσα 18 / 05 / 2021
Αρ. Πρωτ. 16
Η ΙΜΕΡΥΣ ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΥΛΟΠΟΙΕΙ
Οι μέτοχοι της IMERYS τρίβουν σίγουρα από ικανοποίηση τα χέρια τους, μιας και οι ποιο τρελές τους επιθυμίες γίνονται πραγματικότητα.
Επιθυμίες τους ήτανε να δουλεύουμε περισσότερο για να «κερδίσουνε» τον νεκρό χρόνο των μηχανημάτων. Αυτό το υλοποίει το σχέδιο νόμο (σ/ν) που έδωσε η κυβέρνηση στη δημοσιότητα για διαβούλευση κάνοντας ένα ακόμη βήμα παραπέρα και από τους μετόχους μιας και αυτές οι επιπλέον ώρες θα είναι και απλήρωτες!!
Επιθυμίες τους ήτανε να δουλεύουμε υπερωρίες για τον ίδιο λόγο. Τώρα με το σ/ν θα μπορεί να το επιβάλλει μονομερώς η IMERYS (θέλεις δεν θέλεις) και μάλιστα με προσαύξηση 40% αντί για 60%!!
Επιθυμίες τους ήτανε να δουλεύουμε και τις Κυριακές («αλλά αυτό το αφήνουμε προς το παρόν» όπως μας είπε ο διευθυντής. Κάτι ήξερε ότι στο σύντομο μέλλον αυτό θα μπορούσε να γίνει νόμιμα!!....Και τόσα άλλα που σας περιγράφουμε παρακάτω.
Κατ’ αρχάς όσα ανακοίνωσε χτες ο υπουργός της εργοδοσίας απαντώνται με έναν μονάχα τρόπο: Όλοι στο δρόμο! Όλοι στον αγώνα για να μη ζήσουμε τον εφιάλτη που ετοιμάζουν στους σημερινούς εργαζόμενους, που ενταφιάζουν το μέλλον των γενεών που έρχονται!
Δεν πρόκειται για άλλο ένα νομοσχέδιο, για άλλη μια προσπάθεια να δυσκολέψουν τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση. Είναι ένας οδοστρωτήρας πάνω στον θεμέλιο λίθο του χρόνου εργασίας. Προβλέπει εργάσιμη μέρα 13 ωρών, 150 ώρες υπερωρίας τον χρόνο, εξαίρεση του διαλείμματος από τον εργάσιμο χρόνο και αναρωτιέται κανείς «Έχει άραγε όρια η ανθρώπινη εκμετάλλευση; Έχει όριο η δίψα των εργοδοτών για κέρδη;».
Γιατί αυτά τα νέα μέτρα και γιατί τώρα; Γιατί στην έξοδο από την πανδημία θα φανεί αυτό που κρυβόταν και είχε ξεκινήσει και πριν από αυτήν: Η νέα, ακόμη πιο βαθιά καπιταλιστική κρίση. (...) Τώρα χρειάζονται να τεντώνουν τη δουλειά κατά το πώς αυτό θα αποφέρει το μέγιστο από τα κέρδη που θέλουν. Να γιατί σήμερα, να γιατί τώρα χτυπούν τα ιερά και όσια της εργατικής τάξης. Το 8ωρο και μαζί το δικαίωμά της να οργανώνεται και να αγωνίζεται. Να γιατί φέρνουν το ηλεκτρονικό φακέλωμα των μελών των Σωματείων. Να γιατί θέλουν αυτά να παίζουν τον ρόλο του πλασιέ όλων των εργοδοτικών επιλογών. Να γιατί σιχαίνονται όποιον αμφισβητεί το εκμεταλλευτικό αυτό βάρβαρο σύστημα και τους εκφραστές του.
Η κυβέρνηση έχει μαζί της και όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν. Η αντιπαράθεση για το αν θα γίνεται το ξεχαρβάλωμα του 8ωρου με ατομική διαπραγμάτευση, όπως λέει η ΝΔ, ή με συλλογική, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, «είναι σαν να διαλέγουμε με ποιο μαχαίρι θέλουμε να μας σφάξουν». Το σημερινό νομοσχέδιο πατάει στα αντεργατικά θεμέλια που έχουν διαμορφώσει και οι κυβερνήσεις του τότε ΠΑΣΟΚ, σήμερα ΚΙΝΑΛ, που νομοθέτησε όλων των ειδών τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας. Κοντά σε όλους αυτούς και το πιο πιστό κατοικίδιο των μεγαλοεπιχειρηματιών, η ΓΣΕΕ, που έδωσε και δίνει γη και ύδωρ στο κεφάλαιο!
Κατάργηση 8ωρου - Καθιέρωση 10ωρης δουλειάς - Ο «φερετζές» της «ψηφιακής κάρτας»
Χτίζοντας πάνω στο οικοδόμημα της ΕΕ για τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» και των αντίστοιχων νομοθετημάτων όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, το νομοσχέδιο προχωρά σε συντριπτικό χτύπημα του 8ωρου με την καθιέρωση 10ωρης δουλειάς, που θα επιβάλλεται από τους εργοδότες με ατομικές συμβάσεις εργασίας. Μάλιστα, παρά τη μέχρι τώρα προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι το 10ωρο θα επιβάλλεται με ατομική σύμβαση εκεί που δεν υπάρχει σωματείο, ή τις γελοιότητες για «αίτηση του εργαζόμενου», από τη διάταξη προκύπτει το αντίθετο.
Συγκεκριμένα, μπορεί να επιβάλλεται με ατομική σύμβαση ακόμα κι αν το σωματείο του χώρου διαφωνεί και δεν υπάρχει συλλογική συμφωνία! Να γιατί η διεύθυνση του μεταλλείου της ΙΜΕΡΥΣ καθυστερούσε και καθυστερεί τη «συμφωνία της ντροπής με το σωματείο.
Οι δύο τουλάχιστον επιπλέον ώρες εργασίας θα είναι χωρίς αμοιβή, ώστε να ξεχειλώνετε η τζάμπα εργασία, με την κυβέρνηση να μας παραπέμπει σε ...αναπλήρωσή τους με μειωμένο ωράριο ή άδεια όποτε συμφέρει την επιχείρηση.
Ο εμπαιγμός απογειώνεται από το υπουργείο Εργασίας όταν φτάνει να παρουσιάζει ως «δικαίωμα» του εργαζόμενου το να δουλεύει τζάμπα 10 ώρες τη μέρα, που τάχα δεν πρέπει να του το «στερούν» τα συνδικάτα...
Ο υπουργός φέρνει μάλιστα ως παράδειγμα τη «μητέρα» που όπως λέει έχει «δικαίωμα να μη δουλεύει την Παρασκευή για να βλέπει το παιδί της», έχοντας επιλέξει να δουλεύει «10 ώρες τις άλλες μέρες τη βδομάδα». Ενα ακόμα «επιχείρημα» που δείχνει ότι η κυβέρνηση είναι εκτός πραγματικότητας, αφού φαντασιώνεται γονείς που θέλουμε να βλέπουμε τα παιδιά μας την Παρασκευή (μέρα σχολείου) αλλά όχι τις Κυριακές που θα μας στέλνει για δουλειά, καταργώντας την κυριακάτικη αργία μας.
Μετά απ' αυτόν τον ορυμαγδό των ανατροπών και της «ευελιξίας», η θεσμοθέτηση της «ψηφιακής κάρτας εργασίας», που προβάλλει ως «επανάσταση» η κυβέρνηση, είναι τουλάχιστον κοροϊδία, καθώς οι εργοδότες «και με τον νόμο» θα κάνουν ό,τι θέλουν. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός Εργασίας, παρουσιάζοντας το άλλοθι της «ψηφιακής κάρτας» για το ξήλωμα κάθε εργασιακού δικαιώματος, επικαλέστηκε τις προτάσεις της ΓΣΕΕ. Ενώ από όσα ειπώθηκαν στη συνέντευξη φαίνεται ότι αυτή η «τομή» θα αξιοποιείται για τον έλεγχο ακόμα και του δευτερολέπτου δουλειάς του εργαζόμενου από το κράτος και την εργοδοσία. Θολό είναι μάλιστα το πώς και πού θα εφαρμοστεί αυτή η «τομή», με τον υπουργό να μη δίνει σαφή απάντηση στο πώς θα ελέγχεται η «διευθέτηση» μέχρι να καθιερωθεί η «ψηφιακή κάρτα», σε ένα προμήνυμα ότι επίκειται πλήρες ξεσάλωμα της εργοδοσίας. Στο πλαίσιο μάλιστα της προώθησης της πλήρους «ευελιξίας» στα ωράρια, με το άρθρο 55 ορίζεται ρητά πως «το διάλειμμα δεν αποτελεί χρόνο εργασίας».
2ο χτύπημα: Εκτόξευση των υπερωριών και σκόντο στην αμοιβή τους
Και ενώ η κυβέρνηση, θέλοντας να στηρίξει την κατάργηση του 8ωρου, διαφημίζει τη μειωμένη απασχόληση όταν δήθεν «το επιθυμούν οι εργαζόμενοι», την ίδια στιγμή αυξάνει στις 150 ώρες τις υπερωρίες (από 96 στη μεταποίηση και 120 στις υπηρεσίες) τις οποίες μονομερώς θα μπορούν να επιβάλλουν οι επιχειρήσεις, ενισχύοντας το οπλοστάσιο της υπερεκμετάλλευσης και της δουλειάς «ήλιο με ήλιο»! Επιπλέον, επικαλούμενες «επείγουσας φύσης εργασία», ακόμα κι αυτό το όριο των 150 ωρών μπορεί να ξεπερνιέται. Μάλιστα η αύξηση των ωρών θα έρχεται στους εργοδότες και πιο φθηνά, καθώς μέχρι τις 150 ώρες ο εργαζόμενος θα αμείβεται με προσαύξηση μόλις 40%, ενώ με το ισχύον καθεστώς για πάνω από τις 120 ώρες η προσαύξηση είναι 60%.
3ο χτύπημα: Η κυριακάτικη αργία μετατρέπεται σε σπάνια εξαίρεση
Παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη κυβέρνηση, που νομιμοποίησε τη δουλειά 32 Κυριακές τον χρόνο για το εμπόριο, η ΝΔ χτυπά αδυσώπητα την κυριακάτικη αργία, τη μοναδική μέρα που μένει ελεύθερη στην εργατική οικογένεια. Δίπλα στους μέχρι τώρα εργαζόμενους που ξέχασαν τι σημαίνει ξεκούραση την Κυριακή, προστίθενται επιπλέον κλάδοι και ειδικότητες, και πιο συγκεκριμένα: Υπηρεσίες ταχυδρομικών υπηρεσιών (courier), δραστηριότητες παραγωγής υγειονομικών ειδών ή νοσηλευτικών υλικών, παραγωγή, αποθήκευση, μεταφορά και διανομή φαρμάκων και παραϊατρικού υλικού, επιχειρήσεις εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics), αλλά και παραγωγής έτοιμου σκυροδέματος και λατομείων, εξόρυξης ορυκτών και μεταλλευτικών δραστηριοτήτων, κέντρα δεδομένων («data centers») και εν γένει μηχανογραφικών κέντρων ομίλων επιχειρήσεων.
Επίσης, μετά από άδεια της Επιθεώρησης Εργασίας (την οποία καταργεί!!), την Κυριακή θα μπορούν να λειτουργούν και μια σειρά ακόμη επιχειρήσεις που προστιθέμενες όλες αυτές συμπληρώνουν το σύνολο των επαγγελμάτων της χώρας μας!!!
4ο χτύπημα: Καταργείται το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας
5ο χτύπημα: Περισσότερη «ελευθερία» για απολύσεις
Υποκριτική πέρα για πέρα είναι και η διάταξη περί «προστασίας από απολύσεις». Στην πράξη οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν προστατεύονται, αλλά ακόμα και στην περίπτωση που δικαιωθούν από τα δικαστήρια δίνεται στον εργοδότη η δυνατότητα, έναντι κάποιου αντιτίμου, να μην ξαναπροσλάβει τον απολυμένο. Πρόκειται για ένα ακόμα «σήμα» προς την εργοδοσία ότι έχει πλήρη ασυλία να κάνει ό,τι νομίζει με τους εργαζόμενους, αφού εκτός από το ότι θα μπορεί να τους βάζει να δουλεύουν όσο και όπως θέλει, θα τους ξεφορτώνεται και όποτε θέλει, ξέροντας ότι αν κριθεί άκυρη η απόλυση δεν έχει και την υποχρέωση επαναπρόσληψης. Όσο για τον εργαζόμενο, θα αρκείται σε κάνα ξεροκόμματο «αποζημίωσης» παραπάνω, κι αυτό αν το κατοχυρώνει, με την κινητικότητα που επικρατεί στην αγορά εργασίας. Πιο συγκεκριμένα, με το άρθρο 65 δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις, καταβάλλοντας μια πρόσθετη αποζημίωση (3 μηνιάτικα μέχρι διπλάσιο της νόμιμης), να ξαποστείλουν τον εργαζόμενο στο σπίτι του και στις ουρές της ανεργίας.
6ο χτύπημα: Δουλειά από όπου θέλει ο εργοδότης με την τηλεργασία
7ο χτύπημα: Νέα εμπόδια στην απεργία
Για να «τσιμεντάρει» η κυβέρνηση την επίθεσή της στην εργατική τάξη επιχειρεί με το νομοσχέδιο μια σαρωτική επίθεση σε κατακτημένες συνδικαλιστικές ελευθερίες, με τον υπουργό Εργασίας να παρουσιάζει τη δράση των συνδικάτων περίπου ως ...εγκληματική ενέργεια, μη μπορώντας να κρύψει το μίσος εργοδοτών και κυβερνήσεων απέναντι στην οργανωμένη - συλλογική διεκδίκηση.
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ένα καίριο πλήγμα στο συνταγματικά κατοχυρωμένο απεργιακό δικαίωμα, εισάγοντας την έννοια της «Ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας σε κλάδους κοινής ωφέλειας κατά τη διάρκεια της απεργίας». Με τη συγκεκριμένη διάταξη διασφαλίζεται ότι η απεργία μετατρέπεται σε «συμβολική πράξη», αντιγράφοντας καμώματα από άλλες χώρες με εργαζόμενους που «απεργούν» ...δουλεύοντας, φορώντας μαύρα περιβραχιόνια.
Είναι φανερή η απώτερη στόχευση της κυβέρνησης: να βγάλει στην «παρανομία» το απεργιακό δικαίωμα και να νομιμοποιήσει την απεργοσπασία.
Κοντά στα παραπάνω, το νομοσχέδιο βάζει νέα εμπόδια στη λήψη απόφασης για απεργία, καθώς επιβάλλεται στα σωματεία η εφαρμογή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, η οποία συνδυάζεται με την προηγούμενη διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ περί υποχρεωτικής συμμετοχής στη Γενική Συνέλευση που αποφασίζει απεργία τουλάχιστον του 50% των οικονομικά ενεργών μελών του πρωτοβάθμιου συνδικάτου.
Το σκηνικό απεργοσπασίας συμπληρώνεται με τη διάταξη που απαγορεύει την περιφρούρηση της απεργίας καθώς κάτι τέτοιο συνιστά «παράβαση που θα οδηγεί με δικαστική απόφαση στη διακοπή της απεργίας».
8ο χτύπημα: Ξεδόντιασμα της συνδικαλιστικής δράσης
Το νομοσχέδιο μεριμνά για λογαριασμό της εργοδοσίας και για όσους συνδικαλιστές είναι ...«αγύριστα κεφάλια» και τολμούν να πάνε κόντρα σε εργοδότες και κυβερνήσεις. Καταργώντας σχετικές προστατευτικές διατάξεις ανοίγει η πόρτα των απολύσεων συνδικαλιστών, καθώς «η απόλυση συνδικαλιστή θα επιτρέπεται για σπουδαίο λόγο...», ενώ καταργείται η Επιτροπή Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών - στην οποία συμμετείχαν και δικαστικοί - η οποία έκρινε μέχρι τώρα τη νομιμότητα της απόλυσης συνδικαλιστών. Έτσι τα αφεντικά θα μπορούν να ξεφορτώνονται πιο εύκολα τις όποιες ενοχλητικές φωνές στους χώρους δουλειάς.
Επιπλέον, η δράση των συνδικάτων μπαίνει ακόμα περισσότερο υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους, μέσα από το «φακέλωμά» τους στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων το οποίο θα είναι και προϋπόθεση για να μπορούν τα συνδικάτα να διαπραγματεύονται και να υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, όπως και να προκηρύσσουν απεργίες.
Το φακέλωμα προχωράει παραπέρα, αφού η ηλεκτρονική ψηφοφορία επιβάλλεται και στην περίπτωση της εκλογής των συνδικαλιστικών οργάνων, σε μια ακόμα προσπάθεια να αποκτήσει η εργοδοσία καλύτερη «εικόνα» για το συνδικαλιστικό προφίλ των εργαζομένων...
Το αίσχος δεν εξωραΐζεται
Σημειώνεται ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να ντύσει το νομοσχέδιο - έκτρωμα με ένα ...περιτύλιγμα περί μέτρων για την «ισορροπία επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής» και ενσωμάτωσης της σχετικής ευρωπαϊκής Οδηγίας (2019/1158), σε μια προσπάθεια να εξωραΐσει τις ανατροπές που προωθεί.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μέτρα που αν και η κυβέρνηση επιχειρεί να τα παρουσιάσει ως «θετικές πλευρές», συμπληρώνουν το τοπίο του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα. Στην πράξη, ισοδυναμούν με ελάχιστες άδειες, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν εξασφαλίζεται το εισόδημα των εργαζομένων, και πολλές ρυθμίσεις «ευελιξίας».
Τέτοια εργαλεία είναι το «ευέλικτο ωράριο», η «μερική απασχόληση» και η τηλεργασία για εργαζόμενους γονείς. Το νομοσχέδιο προσδιορίζει ότι ο εργοδότης εξετάζει κάθε αίτηση για ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας «λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της επιχείρησης και του εργαζομένου» και μπορεί να απορρίψει ή αναβάλει τη χορήγησή τους, κάνοντας σαφές ποιος είναι αυτός που μαζεύει και τεντώνει το ...λάστιχο της «ευελιξίας».
Όσον αφορά τις άδειες, θεσμοθετείται γονική άδεια διάρκειας τεσσάρων μηνών για καθέναν από τους δύο γονείς μέχρι το παιδί να συμπληρώσει την ηλικία των 8 ετών, η οποία είναι όμως κατά το ήμισυ ...απλήρωτη. Οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν αποζημίωση από τον ΟΑΕΔ μόνο για τους δύο πρώτους μήνες, στο ύψος του κατώτερου μισθού. Βέβαια, ακόμα κι εδώ υπάρχουν ψιλά γράμματα, αφού ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να μη χορηγήσει την άδεια στον χρόνο που ζητά ο εργαζόμενος «αν αυτό θα διατάρασσε σοβαρά την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης».
Εδώ πλέον δεν χωράει καμία δικαιολογία, σε κανέναν μας, ότι αυτά είναι πολιτικά και άλλα τέτοια, που κατά καιρούς λέγονται και μάλιστα και από κάποιους συνδικαλιστές. Είναι λόγια αυτών που φοβούνται. Που δεν έχουν τη δύναμη να πούνε «Έως εδώ!». Μην πει κανείς ότι «μα δεν μπορώ να εναντιωθώ γιατί είναι το δικό μου κόμμα στην κυβέρνηση» όταν μάλιστα βλέπει την αγέλη των λύκων, κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν, μαζί με τους μεγαλομετόχους της IMERYS και της κάθε IMERYS να χειροκροτούν τα μέτρα, ψάχνοντας τον ντορό.
Αυτό το σ/ν είναι αιτία πολέμου για όλους μας και ιδιαίτερα για εμάς στα μεταλλεία και για έναν επιπρόσθετο λόγο: ότι από αυτόν τον «πόλεμο» θα έχουμε σακάτηδες και νεκρούς συναδέλφους μας όπως είχαμε όλα αυτά τα χρόνια από τις εργολαβικές ομάδες που δούλευαν παράνομα με τέτοιου είδους τρόπους που τώρα νομιμοποιούνται από τη λυκοπαρέα.
Εμείς, που νιώθουμε στο πετσί μας χρόνια τώρα τι πάει να πει εκμετάλλευση και πώς αυτή συντελείται στους χώρους δουλειάς, τους απαντάμε: Κάτω τα χέρια από το 8ωρο, δεν είναι για παζάρια και για διάλογο.
Για όλα αυτά μια απάντηση αρμόζει από το σύνολο της εργατικής τάξης, από όλους μας:
Όλοι στο δρόμο! Όλοι στον αγώνα για να μη ζήσουμε τον εφιάλτη που ετοιμάζουν σε εμάς, ενταφιάζοντας το μέλλον μας και των παιδιών μας
Σημειώνεται ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να ντύσει το νομοσχέδιο - έκτρωμα με ένα ...περιτύλιγμα περί μέτρων για την «ισορροπία επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής» και ενσωμάτωσης της σχετικής ευρωπαϊκής Οδηγίας (2019/1158), σε μια προσπάθεια να εξωραΐσει τις ανατροπές που προωθεί.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μέτρα που αν και η κυβέρνηση επιχειρεί να τα παρουσιάσει ως «θετικές πλευρές», συμπληρώνουν το τοπίο του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα. Στην πράξη, ισοδυναμούν με ελάχιστες άδειες, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν εξασφαλίζεται το εισόδημα των εργαζομένων, και πολλές ρυθμίσεις «ευελιξίας».
Τέτοια εργαλεία είναι το «ευέλικτο ωράριο», η «μερική απασχόληση» και η τηλεργασία για εργαζόμενους γονείς. Το νομοσχέδιο προσδιορίζει ότι ο εργοδότης εξετάζει κάθε αίτηση για ευέλικτες ρυθμίσεις εργασίας «λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της επιχείρησης και του εργαζομένου» και μπορεί να απορρίψει ή αναβάλει τη χορήγησή τους, κάνοντας σαφές ποιος είναι αυτός που μαζεύει και τεντώνει το ...λάστιχο της «ευελιξίας».
Όσον αφορά τις άδειες, θεσμοθετείται γονική άδεια διάρκειας τεσσάρων μηνών για καθέναν από τους δύο γονείς μέχρι το παιδί να συμπληρώσει την ηλικία των 8 ετών, η οποία είναι όμως κατά το ήμισυ ...απλήρωτη. Οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν αποζημίωση από τον ΟΑΕΔ μόνο για τους δύο πρώτους μήνες, στο ύψος του κατώτερου μισθού. Βέβαια, ακόμα κι εδώ υπάρχουν ψιλά γράμματα, αφού ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να μη χορηγήσει την άδεια στον χρόνο που ζητά ο εργαζόμενος «αν αυτό θα διατάρασσε σοβαρά την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης».
Μετά από όλα αυτά ΜΗΝ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, Δ Ε Ν Η Ξ Ε Ρ Α - Δ Ε Ν Γ Ν Ω Ρ Ι Ζ Α
Αυτό το σ/ν είναι αιτία πολέμου για όλους μας και ιδιαίτερα για εμάς στα μεταλλεία και για έναν επιπρόσθετο λόγο: ότι από αυτόν τον «πόλεμο» θα έχουμε σακάτηδες και νεκρούς συναδέλφους μας όπως είχαμε όλα αυτά τα χρόνια από τις εργολαβικές ομάδες που δούλευαν παράνομα με τέτοιου είδους τρόπους που τώρα νομιμοποιούνται από τη λυκοπαρέα.
Εμείς, που νιώθουμε στο πετσί μας χρόνια τώρα τι πάει να πει εκμετάλλευση και πώς αυτή συντελείται στους χώρους δουλειάς, τους απαντάμε: Κάτω τα χέρια από το 8ωρο, δεν είναι για παζάρια και για διάλογο.
Για όλα αυτά μια απάντηση αρμόζει από το σύνολο της εργατικής τάξης, από όλους μας:
Όλοι στο δρόμο! Όλοι στον αγώνα για να μη ζήσουμε τον εφιάλτη που ετοιμάζουν σε εμάς, ενταφιάζοντας το μέλλον μας και των παιδιών μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου